GeLAnterfanter in de stad der engelen
Door: the new kid on the block
Blijf op de hoogte en volg Dion
19 Augustus 2014 | Verenigde Staten, Los Angeles
11:54 roffel roffel, bonk bonk, gepiep en een lichte druk in mijn buik door een gordel, ploppende oren en een gevoel van opluchting.
Geland...
De aankomst op LAX verloopt verassend soepel. Ik moet even twee formuliertjes invullen, een foto maken en wat vingers scannen en kan zo doorhobbelen naar mijn koffer. Niet gefouilleerd, geen blauwe handschoentjes... een mooi begin na zo'n lange vlucht.
Hopend een glimp op te vangen van Rachel's gezicht trek ik mijn koffer richting de arrivals hal. Helaas geen Rachel. Kut wat nu. Ow ja telefoon. Uhm Wifi, geregeld waarom doet mijn whatsApp het niet. Ik snap er niets van. Dan maar bellen, kost me een klein kapitaal, maarja spenden ga ik hier toch wel. De telefoon gaat over, een bekende stem antwoord, fijn. Autopech, you fucking kidding me? Naja dan maar een bus. Tel tot 10, alles gaat nog prima.
Na 50 minuten in de bus is het eindelijk zover het weerzien. Wat een gevoel, meteen weer compleet. Ook Markie weer zien is top. Rachel legt me uit watsgeburt met de auto en we gaan even lekker lunchen. Mexicaans, ook gemist. Na een wandeling van een kwartier (stoep op, stoep af, trap op trap af met mijn 30 kg koffer...) komen we bij het restaurant en komen we ff lekker bij. Bomvol(owja Amerikaanse porties) vertrekken we richting de bus.
FF bij de autoboer langsgeweest, hij doet het weer, maar de prijs gaat je niet in de koude kleren zitten. Maargoed hij doet het weer.
De volgende dagen verblijven we bij de ouders van Markie. Korte nachten, hyperactieve huisdieren en talloze autoristjes door alle hoeken van LA vullen mijn dagen. Alles draait hier om eten. Vinden de locals ook, ik geef ze gelijk. Perfect, hier kwam ik voor ;)
Naast een stukje touristen vertoeven in Griffeth Obervatorium. Heb ik de afgelopen dagen mijzelf volgevreten. Hotdogs bij Pink's(since 1937 als het goed heb), Taart bij project pie en taco's bij een plek waar ik de naam niet mer van weet (wel heel goed), Nog wat buuba tea en een Korean Bbq en een duik in de warme pacific en mijn dagen in LA zijn geteld...
Om half 7 staan we op van een lek matras (auw mijn alles), ikzelf met een zeer gewaardeerde nachtrust van maar liefst 2,5 uur(verspreid over de nacht). Tijd voor een autoritje van ruim 5 uur. Top nu al zin in, 35 graden, lekker claustrofobisch in een rijdende magnetron sous vide garen. Kan niet beter...
De reis ging top en sneller voorbij dan verwacht, de motor niet oververhit, ik nog een uurtje extra in een benarde positie over mijn eigen schouder heen kunnen kwijlen en nu lekker eten bij Rachel's familie. Adobo (Filippijns gerecht) met lekker gekruid vlees, rijst en salade vullen de rest van de avond. Supergezellig. Nog 40 minuutjes rijden en dan eindelijk wat tijd voor elkaar....
Het avontuur is begonnen
Geland...
De aankomst op LAX verloopt verassend soepel. Ik moet even twee formuliertjes invullen, een foto maken en wat vingers scannen en kan zo doorhobbelen naar mijn koffer. Niet gefouilleerd, geen blauwe handschoentjes... een mooi begin na zo'n lange vlucht.
Hopend een glimp op te vangen van Rachel's gezicht trek ik mijn koffer richting de arrivals hal. Helaas geen Rachel. Kut wat nu. Ow ja telefoon. Uhm Wifi, geregeld waarom doet mijn whatsApp het niet. Ik snap er niets van. Dan maar bellen, kost me een klein kapitaal, maarja spenden ga ik hier toch wel. De telefoon gaat over, een bekende stem antwoord, fijn. Autopech, you fucking kidding me? Naja dan maar een bus. Tel tot 10, alles gaat nog prima.
Na 50 minuten in de bus is het eindelijk zover het weerzien. Wat een gevoel, meteen weer compleet. Ook Markie weer zien is top. Rachel legt me uit watsgeburt met de auto en we gaan even lekker lunchen. Mexicaans, ook gemist. Na een wandeling van een kwartier (stoep op, stoep af, trap op trap af met mijn 30 kg koffer...) komen we bij het restaurant en komen we ff lekker bij. Bomvol(owja Amerikaanse porties) vertrekken we richting de bus.
FF bij de autoboer langsgeweest, hij doet het weer, maar de prijs gaat je niet in de koude kleren zitten. Maargoed hij doet het weer.
De volgende dagen verblijven we bij de ouders van Markie. Korte nachten, hyperactieve huisdieren en talloze autoristjes door alle hoeken van LA vullen mijn dagen. Alles draait hier om eten. Vinden de locals ook, ik geef ze gelijk. Perfect, hier kwam ik voor ;)
Naast een stukje touristen vertoeven in Griffeth Obervatorium. Heb ik de afgelopen dagen mijzelf volgevreten. Hotdogs bij Pink's(since 1937 als het goed heb), Taart bij project pie en taco's bij een plek waar ik de naam niet mer van weet (wel heel goed), Nog wat buuba tea en een Korean Bbq en een duik in de warme pacific en mijn dagen in LA zijn geteld...
Om half 7 staan we op van een lek matras (auw mijn alles), ikzelf met een zeer gewaardeerde nachtrust van maar liefst 2,5 uur(verspreid over de nacht). Tijd voor een autoritje van ruim 5 uur. Top nu al zin in, 35 graden, lekker claustrofobisch in een rijdende magnetron sous vide garen. Kan niet beter...
De reis ging top en sneller voorbij dan verwacht, de motor niet oververhit, ik nog een uurtje extra in een benarde positie over mijn eigen schouder heen kunnen kwijlen en nu lekker eten bij Rachel's familie. Adobo (Filippijns gerecht) met lekker gekruid vlees, rijst en salade vullen de rest van de avond. Supergezellig. Nog 40 minuutjes rijden en dan eindelijk wat tijd voor elkaar....
Het avontuur is begonnen
-
19 Augustus 2014 - 06:33
Man:
Hey Dion, een rommelig begon, maar je bent er, geniet ervan! En top dat je je traanoog weer bent begonnen. Xxxx -
19 Augustus 2014 - 07:59
Vincent:
Hahaha geniaal man. Mooi verhaal en leuk getikt ^^ -
20 Augustus 2014 - 06:18
Pap:
Mooi verslag! Kijk uit naar je update..pap -
20 Augustus 2014 - 10:52
Sean:
Living the good life! -
22 Augustus 2014 - 21:18
Mam:
Haha, Dion, je kent me hè, altijd even duidelijk!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
